Jak z lekkością ofiarować innym?

Rozmowa telefoniczna.
– Hej, co u Ciebie?
– A dziękuję, dobrze i jednocześnie intensywnie.
– A jak u Ciebie?
– U mnie ciężko. Załatwiam wiele spraw…
– Ach… Jestem z Tobą.
– Będę dziś w Twoich okolicach. Muszę coś załatwić.
– Ooo, to może zjemy razem lunch?
Po chwili milczenia…
– No dobrze. A kiedy możesz?
– Ja dopiero po 18.00
– Hmmm. Ok. To gdzie się widzimy?
– Wysyłam mapkę…
– Dobrze. To do zobaczenia!

Spotkanie. Pocałunek na przywitanie. Obserwuję napięte ciało tej osoby, grymas na twarzy okazujacy jakąś niewygodę, może niezadowolenie.

– Mam wrażenie, że jakoś nie na rękę Ci nasze spotkanie.
– Tak. Nie mam już dziś głowy do niczego.
– To dlaczego nie powiedziałeś?
– No myślałem, że zależy Ci na tym spotkaniu, jakoś go potrzebujesz, więc przyjechałem.
– Tak, zależy, ale przyznam, że chciałam jakoś Ciebie wesprzeć i myślałam, że może tego potrzebujesz, więc zaproponowałam, a sama przełożyłam swoje plany.
– Nie, nie potrzebuję.
– No to może chodźmy stąd?
– Nie, zostańmy już…

Rozmowa, pyszne jedzenie, wspólne łzy…
Po godzinie…
– Dziękuję Ci za to spotkanie…
– Ja też Ci dziękuję…

Ja dla Ciebie, a Ty dla mnie…

****

Dopóki nie ofiarujesz sobie, nie dasz drugiemu.

No, bo niby skąd to wziąć?