Ustawieniowa praca z Kobiecością

Z warsztatu Ustawień Systemowych (za zgodą uczestniczki)

Ja: Na co chcesz popatrzeć?
Ona: Na moją Kobiecość.

Zaczynamy pracę. Reprezentanci wychodzą na środek…

Ja: Ty jej wcale nie chcesz…
Ona: Tak…

W polu wydarzają się rzeczy rodem z komedii.
Śmiech osób z sali.
Ona też się śmieje.
Reprezentanci się śmieją.
Wszyscy się śmieją.

Ja: Co jest pod tym śmiechem?
Ona: milczy, a jej wyraz twarzy diametralnie się zmienia…

Reprezentanci idą dalej.
Na sali:
Płacz…
Lęk…
Trzęsienie ciał…
Przemoc…
Krzyk…
Przychodzi cisza….
Głęboka cisza…
Ona: pochyla się i oddaje szacunek wszystkim kobietom z rodu…
Tym, które musiały to unieść…
Być może tym, które skryły swój ból głęboko…
I tym, za które ona dziś czuje…
Ulga…

Tak pracuje w nas krzywda wyrządzona naszym przodkom.
Póki jej nie odkryjemy i nie uznamy tych, których to spotkało, nosimy ją w sobie i trudno nam ruszyć do swojego, spełnionego życia…
Bo jak na nieświadomym poziomie rodowej lojalności, tak po prostu żyć w spełnieniu i kobiecości?
Jak zaufać mężczyźnie, kiedy inni tak krzywdzili kobiety z rodu?
Jak odnaleźć się w spełnionym związku, jak było się „używanym”?

📧 A to wiadomość od niej (za zgodą uczestniczki):

Cześć Ewo,
chciałabym podzielić się czymś powarsztatowo, bo takie rzeczy nie przytrafiają mi się na co dzień.

🔸 Kiedy wracałyśmy z dziewczynami z warsztatu, pan pomógł sam z siebie otworzyć drzwi do auta, bo kluczyk, który był na baterie, nie stykał.
🔸 Podczas naszego parkowania, auto pełne chłopaków zatrzymało się na środku ulicy(!), żeby dać instrukcję/pomóc zaparkować
🔸 Dwóch panów aż się cofnęło, by otworzyć mi drzwi do klatki/sklepu
🔸 Od dwóch znajomych dostałam wiadomość: „Koniecznie napisz jeśli czegoś potrzebujesz w przeprowadzce, czy składania mebli, przewiezienia rzeczy…tylko daj znać!”
I olśniło mnie, dlaczego za młodu biłam się z chłopakami 🙂